اپوزیسیون خارجی ایران بیشتر یک پدیده برساخته‌ی نیروهای امنیتی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارجی است تا یک واقعیت موثر بیرونی.

شهروندان با فناوری‌های شهروندی عرصه عمومی را به دست خود می‌گیرند و بازیگران سنتی جامعه مدنی را به دنبال خود می‌کشند.

آیا شبکه‌های اجتماعی به مثابه یک آینه تمام‌نمای افکار عمومی آن را به معرض دید همگان می‌گذارد یا ساز و کارهایی دارد که به آن جهت می‌دهد؟

این اتهامات برای نظام حکمرانی جذاب‌تر و مهمتر به نظر می‌رسد و دشمنی با نوآوری می‌تواند در این لباس موجه، کارآمدتر باشد.

در پارادایم «جنگ سردی» آنها طبیعی است که استارتاپ‌ها از مصادیق مجرمانه وارداتی از غرب شناخته شود!

اینکه در سال ۲۰۲۳ یادداشتی بنویسیم درباره تبعات منفی فیلترینگ، خودش نشان می‌دهد در چه شرایط عجیبی زندگی می‌کنیم!

جرم کاربر ایرانی، زندگی در ایران است. ابرقدرت‌های جهان دست در دست حکومت ایران تمام تلاش‌شان را می‌کنند که ساده‌ترین حقوق او را زیر پا بگذارند.

در چنین وضعیتی متخصصان کمتری اشتیاق به ماندن و ساختن دارند. در غیاب انگیزه و اعتماد، اکوسیستم می‌میرد.

شورای عالی فضای مجازی گام‌های نهایی خود را برای تأسیس یک «قوه» جدید برای حکمرانی اینترنت، برداشت.

درباره محدودیت پهنای باند بین‌المللی، اختلالات اینترنت، اشکالات معماری اینترنت، طرح صیانت و استعمار دیجیتال

مسئولان در ابتکار عملی نمادین و از نظر فنی مجرمانه، Safe Search را به صورت اجباری برای همه کاربران ایرانی فعال کرده‌اند.

صدای مردم را بشنوید و اعتمادشان را جلب کنید. تنها در آن صورت است که از بدنامی صیانتگران دور خواهید ماند و مردم به صداقت شما پی می‌برند.

ما این دور باطل را هر سال تکرار می‌کنیم. دور باطل مارپیچ قیمت-دستمزد و تکرار شعار مرگ بر آمریکا!

فیلترینگ تلگرام خیانت بزرگی بود که منجر به آن شده که امروز با فاجعه امنیتی فراگیری برای ایرانیان مواجه باشیم.

تجربه این اعتراض فراگیر مدنی پیوسته باعث شد نوعی همگرایی تاریخی در ارکان مختلف جامعه مدنی و تک‌تک شهروندان ایجاد شود.

راهکارهایم به جای حمایت‌های مالی که غالبا منجر به ایجاد زمینه‌های رانت می‌شود و تدوین سیاست‌های محدودکننده و آسیب‌زا.

در مرکز پژوهش‌های مجلس از من خواستند اشکالاتی را که به طرح وارد است به صورت مکتوب ارائه نمایم.