همان نگاهی که اینترنت را فیلتر می‌کند در سیاست خارجی و خیابان ما هم وجود دارد و امروز زندگی ما را درگیر تحریم و فیلترینگ و جنگ کرده است.

بخش‌هایی از دولت و خصوصا مرکز ملی فضای مجازی به دنبال این هستند تا به بهانه شرایط حساس کنونی و حفظ امنیت وضعیت اینترنت را در همان شرایط جنگی نگه دارند.

قطع اینترنت، اختلالات گسترده و از کار انداختن پیامک‌ها و ایمیل‌ها باعث می‌شود کسب و کارهای اینترنتی هرچقدر هم که تاب آور باشند شانسی برای بقا پیدا نکنند.

فناوری مدنی می‌تواند یکی از کلیدهای اصلی حل مسائل امروز کشور باشد. تغییر از ما آغاز می‌شود. در دالان باریک آزادی، حضور ما ضروری است.

اگر واقعاً به‌دنبال حل بنیادین مسئله فیلترینگ در ایران هستیم باید رویکرد ستیزه‌جویانه را کنار بگذاریم و به تعامل سازنده با جهان بیندیشیم.

ارجاع رفع فیلترینگ به شورای عالی فضای مجازی در حالی صورت می‌گیرد که اساساً این شورا با فلسفه‌ی محدودسازی اینترنت شکل گرفته است.

برخوردهای محدودکننده امنیتی چه با کارزار و چه با کنشگران، منجر به ناامیدی، یأس و همزمان افزایش خشم مردم می‌شود.

فناوری یک زیست‌بوم جهانی است که به انتقال دانش نیاز دارد و در انزوا نمی‌توان امن بود. در انزوا نه آزادی و نه امنیت معنا ندارد.

فیلترینگ، ایران‌اکسس و تحریم حضور ایرانیان را در پلتفرم‌های بین‌المللی خصوصاً در لایه تولید محتوا و در لایه مصرف‌کننده کم رنگ کرده است.

فیلترینگ کامل از نظر فنی امکان‌پذیر نیست. امروز با اینترنت هر شهروند یک صدا و سیما دارد! با فیلترینگ، حضور تمدنی ایرانیان از جهان حذف شده است.

هدف نویسنده‌ی کارزار احقاق حقوق بدون اعتصاب و اعتراض بوده است و حتی به فرض کذب بودن مطالب اعتراض مدنی حق مردم است.

اگر اینترنت دیتاسنتر‌ها در تمامی سطوح قطع شود، دیگر امکان دسترسی حتی با وی‌پی‌ان‌ها وجود ندارد.

پلتفرم‌ کارزار به عنوان یک فناوری شهروندی به توانمندتر شدن جامعه اعم از کنشگران، سازمان‌های مردم‌نهاد و سایر نهادهای مدنی کمک می‌کنند.

همه تلاش ما در پلتفرم کارزار این است که تمامی امکانات را به صورت برابر همه انواع متکثر مردمی که وجود دارند، قرار دهیم.

تصور می‌کنند قطع ارتباط و وابستگی به نرم‌افزارها، زیرساخت‌ها و شبکه بین‌المللی اینترنت برای ما امنیت و استقلال می‌آورد.

کارزار یک شاخص برای نشان دادن دغدغه‌های افکار عمومی است. در جامعه متکثر امروز، می‌تواند بخشی از دغدغه‌های جامعه را نشان دهد.

شبکه‌ فعلی شباهت زیادی به اینترنت ندارد. قطع دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اصلی، در خیلی از تعاریف معادل قطع اینترنت است.

مساله اصلی اینترنت در ایران در وهله اول فیلترینگ و اختلالاتی است که به‌دلیل مقابله با فیلترشکن‌ها در شبکه ایجاد می‌شود.

این ناامنی به‌خاطر سیاستهای فیلترینگ، ایران اکسس و معماری اشتباه شبکه ملی اطلاعات است که به جای امن کردن، فضا را ناامن‌تر کرده است.

اگر تمام کاربران را به پلتفرم داخلی انتقال دهیم، عملاً حضور تمدنی ایرانیان در جهان دیجیتال را حذف می‌کنیم. این افتخار نیست که ایرانی‌ها در اینستاگرام، تلگرام و توییتر نباشند.

زمان، انرژی و تخصصی که باید صرف تولید و نوآوری شود، برای تولید و استفاده از فیترشکن‌ها صرف می‌شود.