ارجاع رفع فیلترینگ به شورای عالی فضای مجازی در حالی صورت می‌گیرد که اساساً این شورا با فلسفه‌ی محدودسازی اینترنت شکل گرفته است.

برخوردهای محدودکننده امنیتی چه با کارزار و چه با کنشگران، منجر به ناامیدی، یأس و همزمان افزایش خشم مردم می‌شود.

حکومت ما در مواجهه با اینترنت، دچار حمله عصبی شده و به شکلی هیستریک، همه چیز را می‌بندد! و این خودش منجر به خشم بیشتر می‌شود!

این یکی از صریح‌ترین مناظره‌هایم درباره اینترنت بود که علت اشتباهات سیاستگذاری و حکمرانی اینترنت را در سیاستهای کلی و روابط خارجی دانستم.

مسئولان جمهوری اسلامی پارادایم جدید رسانه‌ای را درک نکرده‌اند. ضدامنیتی‌ترین تصمیمی که درباره اینترنت گرفته شده است فیلترینگ بوده است.

قدر دستاوردهای مدنی‌مان را بدانیم، مطالبه‌گر حقوق بدیهی خود باشیم، نسبت به ظلم اعتراض کنیم و درباره حق اینترنت حرف بزنیم.

خیلی‌ها مناظره با افرادی مثل احمد کارآمد و روح‌الله مومن‌نسب را کاری عبث می‌دانند. من اما از هر گفتگویی استقبال می‌کنم.

فیلترینگ کامل از نظر فنی امکان‌پذیر نیست. امروز با اینترنت هر شهروند یک صدا و سیما دارد! با فیلترینگ، حضور تمدنی ایرانیان از جهان حذف شده است.

اگر اینترنت دیتاسنتر‌ها در تمامی سطوح قطع شود، دیگر امکان دسترسی حتی با وی‌پی‌ان‌ها وجود ندارد.

اگر مصوبات شورای عالی فضای مجازی را ببینیم، متوجه می‌شویم که چه تصمیمات خطرناکی در دامنه این کوه یخی در حال گرفته شدن است!

دشمنان اینترنت اشتیاق رسیدن سریع‌تر به آرمان‌هایی را در سر دارند که هزینه و تبعات آن برایشان مهم نیست. همان‌گونه که تبعات تحریم‌ها برایشان مهم نیست.

امروز وضع اینترنت در چگونه است و چشم‌انداز آن از دید فعالان این حوزه، به چه سمت و سویی خواهد رفت؟ دلیل نارضایتی از اینترنت در ایران چیست؟

شبکه‌ فعلی شباهت زیادی به اینترنت ندارد. قطع دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اصلی، در خیلی از تعاریف معادل قطع اینترنت است.

مساله اصلی اینترنت در ایران در وهله اول فیلترینگ و اختلالاتی است که به‌دلیل مقابله با فیلترشکن‌ها در شبکه ایجاد می‌شود.

این ناامنی به‌خاطر سیاستهای فیلترینگ، ایران اکسس و معماری اشتباه شبکه ملی اطلاعات است که به جای امن کردن، فضا را ناامن‌تر کرده است.

اگر تمام کاربران را به پلتفرم داخلی انتقال دهیم، عملاً حضور تمدنی ایرانیان در جهان دیجیتال را حذف می‌کنیم. این افتخار نیست که ایرانی‌ها در اینستاگرام، تلگرام و توییتر نباشند.

زمان، انرژی و تخصصی که باید صرف تولید و نوآوری شود، برای تولید و استفاده از فیترشکن‌ها صرف می‌شود.

انگار موضوع «برنامه جامع اقدام مشترک» بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده درباره نقض حقوق دیجیتال ایرانیان بوده!

مطالبه‌گری آگاهانه و مستند توسط یک سازمان مردم‌نهاد چگونه می‌تواند در یکی از تاریک‌ترین دوره‌های فعالیت‌های مدنی موثر واقع شود؟

این نگرانی وجود دارد که از این اسکن و دسترسی مستقیم آنتی‌ویروس به تمام فایل‌ها و محتواهای گوشی مردم سوءاستفاده‌هایی شود.

در شرایطی که با سیاست فاجعه‌بار فیلترینگ، وضعیت موبایل کاربران در آسیب‌پذیرترین حالت قرار گرفته صحبت از آنتی‌ویروسی شبیه یک شوخی تلخ است!