همان نگاهی که اینترنت را فیلتر می‌کند در سیاست خارجی و خیابان ما هم وجود دارد و امروز زندگی ما را درگیر تحریم و فیلترینگ و جنگ کرده است.

بخش‌هایی از دولت و خصوصا مرکز ملی فضای مجازی به دنبال این هستند تا به بهانه شرایط حساس کنونی و حفظ امنیت وضعیت اینترنت را در همان شرایط جنگی نگه دارند.

اگر واقعاً به‌دنبال حل بنیادین مسئله فیلترینگ در ایران هستیم باید رویکرد ستیزه‌جویانه را کنار بگذاریم و به تعامل سازنده با جهان بیندیشیم.

بالاتر از سیاهی رنگی هست و وضعیت می‌تواند بدتر و محدودتر شود و ما خوب می‌دانیم که اینترنت مهمترین سنگر ما مردم است.

ارجاع رفع فیلترینگ به شورای عالی فضای مجازی در حالی صورت می‌گیرد که اساساً این شورا با فلسفه‌ی محدودسازی اینترنت شکل گرفته است.

این یکی از صریح‌ترین مناظره‌هایم درباره اینترنت بود که علت اشتباهات سیاستگذاری و حکمرانی اینترنت را در سیاستهای کلی و روابط خارجی دانستم.

مسئولان جمهوری اسلامی پارادایم جدید رسانه‌ای را درک نکرده‌اند. ضدامنیتی‌ترین تصمیمی که درباره اینترنت گرفته شده است فیلترینگ بوده است.

قدر دستاوردهای مدنی‌مان را بدانیم، مطالبه‌گر حقوق بدیهی خود باشیم، نسبت به ظلم اعتراض کنیم و درباره حق اینترنت حرف بزنیم.

فناوری یک زیست‌بوم جهانی است که به انتقال دانش نیاز دارد و در انزوا نمی‌توان امن بود. در انزوا نه آزادی و نه امنیت معنا ندارد.

خیلی‌ها مناظره با افرادی مثل احمد کارآمد و روح‌الله مومن‌نسب را کاری عبث می‌دانند. من اما از هر گفتگویی استقبال می‌کنم.

فیلترینگ، ایران‌اکسس و تحریم حضور ایرانیان را در پلتفرم‌های بین‌المللی خصوصاً در لایه تولید محتوا و در لایه مصرف‌کننده کم رنگ کرده است.

فیلترینگ کامل از نظر فنی امکان‌پذیر نیست. امروز با اینترنت هر شهروند یک صدا و سیما دارد! با فیلترینگ، حضور تمدنی ایرانیان از جهان حذف شده است.

اگر مصوبات شورای عالی فضای مجازی را ببینیم، متوجه می‌شویم که چه تصمیمات خطرناکی در دامنه این کوه یخی در حال گرفته شدن است!

برای رسیدن به وضعیت مطلوب، دولت باید فرمان سفت و محکمی را بچرخاند و مسیر را از سراشیبی دره فناوری‌ستیزی تغییر دهد.

دشمنان اینترنت اشتیاق رسیدن سریع‌تر به آرمان‌هایی را در سر دارند که هزینه و تبعات آن برایشان مهم نیست. همان‌گونه که تبعات تحریم‌ها برایشان مهم نیست.

شبکه‌ فعلی شباهت زیادی به اینترنت ندارد. قطع دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اصلی، در خیلی از تعاریف معادل قطع اینترنت است.

مساله اصلی اینترنت در ایران در وهله اول فیلترینگ و اختلالاتی است که به‌دلیل مقابله با فیلترشکن‌ها در شبکه ایجاد می‌شود.

این ناامنی به‌خاطر سیاستهای فیلترینگ، ایران اکسس و معماری اشتباه شبکه ملی اطلاعات است که به جای امن کردن، فضا را ناامن‌تر کرده است.

اگر تمام کاربران را به پلتفرم داخلی انتقال دهیم، عملاً حضور تمدنی ایرانیان در جهان دیجیتال را حذف می‌کنیم. این افتخار نیست که ایرانی‌ها در اینستاگرام، تلگرام و توییتر نباشند.

زمان، انرژی و تخصصی که باید صرف تولید و نوآوری شود، برای تولید و استفاده از فیترشکن‌ها صرف می‌شود.

انگار موضوع «برنامه جامع اقدام مشترک» بین جمهوری اسلامی و ایالات متحده درباره نقض حقوق دیجیتال ایرانیان بوده!