ارجاع رفع فیلترینگ به شورای عالی فضای مجازی در حالی صورت می‌گیرد که اساساً این شورا با فلسفه‌ی محدودسازی اینترنت شکل گرفته است.

برخوردهای محدودکننده امنیتی چه با کارزار و چه با کنشگران، منجر به ناامیدی، یأس و همزمان افزایش خشم مردم می‌شود.

حکومت ما در مواجهه با اینترنت، دچار حمله عصبی شده و به شکلی هیستریک، همه چیز را می‌بندد! و این خودش منجر به خشم بیشتر می‌شود!

این یکی از صریح‌ترین مناظره‌هایم درباره اینترنت بود که علت اشتباهات سیاستگذاری و حکمرانی اینترنت را در سیاستهای کلی و روابط خارجی دانستم.

مسئولان جمهوری اسلامی پارادایم جدید رسانه‌ای را درک نکرده‌اند. ضدامنیتی‌ترین تصمیمی که درباره اینترنت گرفته شده است فیلترینگ بوده است.

قدر دستاوردهای مدنی‌مان را بدانیم، مطالبه‌گر حقوق بدیهی خود باشیم، نسبت به ظلم اعتراض کنیم و درباره حق اینترنت حرف بزنیم.

فناوری یک زیست‌بوم جهانی است که به انتقال دانش نیاز دارد و در انزوا نمی‌توان امن بود. در انزوا نه آزادی و نه امنیت معنا ندارد.

خیلی‌ها مناظره با افرادی مثل احمد کارآمد و روح‌الله مومن‌نسب را کاری عبث می‌دانند. من اما از هر گفتگویی استقبال می‌کنم.

فیلترینگ، ایران‌اکسس و تحریم حضور ایرانیان را در پلتفرم‌های بین‌المللی خصوصاً در لایه تولید محتوا و در لایه مصرف‌کننده کم رنگ کرده است.

فیلترینگ کامل از نظر فنی امکان‌پذیر نیست. امروز با اینترنت هر شهروند یک صدا و سیما دارد! با فیلترینگ، حضور تمدنی ایرانیان از جهان حذف شده است.

اگر اینترنت دیتاسنتر‌ها در تمامی سطوح قطع شود، دیگر امکان دسترسی حتی با وی‌پی‌ان‌ها وجود ندارد.

اگر مصوبات شورای عالی فضای مجازی را ببینیم، متوجه می‌شویم که چه تصمیمات خطرناکی در دامنه این کوه یخی در حال گرفته شدن است!

برای رسیدن به وضعیت مطلوب، دولت باید فرمان سفت و محکمی را بچرخاند و مسیر را از سراشیبی دره فناوری‌ستیزی تغییر دهد.

تصور می‌کنند قطع ارتباط و وابستگی به نرم‌افزارها، زیرساخت‌ها و شبکه بین‌المللی اینترنت برای ما امنیت و استقلال می‌آورد.

دشمنان اینترنت اشتیاق رسیدن سریع‌تر به آرمان‌هایی را در سر دارند که هزینه و تبعات آن برایشان مهم نیست. همان‌گونه که تبعات تحریم‌ها برایشان مهم نیست.

امروز وضع اینترنت در چگونه است و چشم‌انداز آن از دید فعالان این حوزه، به چه سمت و سویی خواهد رفت؟ دلیل نارضایتی از اینترنت در ایران چیست؟

شبکه‌ فعلی شباهت زیادی به اینترنت ندارد. قطع دسترسی به شبکه‌های اجتماعی اصلی، در خیلی از تعاریف معادل قطع اینترنت است.

مساله اصلی اینترنت در ایران در وهله اول فیلترینگ و اختلالاتی است که به‌دلیل مقابله با فیلترشکن‌ها در شبکه ایجاد می‌شود.

این ناامنی به‌خاطر سیاستهای فیلترینگ، ایران اکسس و معماری اشتباه شبکه ملی اطلاعات است که به جای امن کردن، فضا را ناامن‌تر کرده است.

اگر تمام کاربران را به پلتفرم داخلی انتقال دهیم، عملاً حضور تمدنی ایرانیان در جهان دیجیتال را حذف می‌کنیم. این افتخار نیست که ایرانی‌ها در اینستاگرام، تلگرام و توییتر نباشند.

زمان، انرژی و تخصصی که باید صرف تولید و نوآوری شود، برای تولید و استفاده از فیترشکن‌ها صرف می‌شود.