نيمه شب.  وسکوت خانه.  همه خوابند. آهنگهايی با صدايی که برايم خيلی آشناست، با ولوم پايين به گوشم می رسد. تنی سرحال اما چشمانی خواب آلود! ذهن آماده اما وقت خواب!... و باز روی ميز نشسته ام، زير چراغ روشن مطالعه، در اتنهای يک روز از زندگی. در انتهای يک روز بر قله شب، ايستاده ام. و همچنان آرام پيش می روم. و «عبور می کنم از خم اين ره». بی حرف و ساکت. در ميان انبوه لحظه های روزانه، لحظه هايی گاه می رسد که از شور و شوق پرم می کنند. زندگی برايم زيباتر می شود. آری حتی زندگی! وقتی در آينه خود را می نگرم، برقی در چشمان عجولم زمزمه می کند. انگار چيزی خواهد رسيد، يا کسی. مثل او که « دستانش ترديد مرا می شکند». آن « زورق ران توانا، که از آن سوی هراس من خواهد رسيد/ و مرواريد بزرگ را در کف من خواهد نهاد...»^۱. هی «پلک چشمم می پرد، کفشهايم جفت می شوند»^۲ . بالش من هم پر آواز پر چلچه ها می شود. اين موقع است که موسيقی تازه ای که می شنوم زيبا می شود. چيزی که می خوانم به دلم می نشيند، و دوست دارم از چيزهای تازه بنويسم، از حادثه های ناب.  اين لحظه ها سرشار از همان غم اگيزترين خوشحاليست... «برون شو، ای غم از سينه، که لطف يار می آيد/ تو هم ای دل؛ ز من گم شو! که آن دلدار می آيد...» ^۳. و باز:

I pass, like night, from land to land,
I have strange power of speech
that moment that his face I see.
I know the man that must hear me... ^۴

   و باز می گذرم مانند شب، از لحظه ای به لحظه ای، از حال و هوايی به حال و هوايی، حتی در نيمه شب، در سکوت خانه. زمانی که در انتهای يک روز، بر قله شب ايستاده ام. آه! مگر « من از کجا می آيم/ که اينچنين به بوی شب آغشته ام...» ^۲ ...

 پانويس -----------------------------------------------------------------
 ۱:سهراب     ۲:فروغ    ۳: مولانا    ۴:  سرود اساطيری دريانوردان کهن

حاشيه۱- سلام.  دير کردم؟ عيبی نداره! تا الان منظم می نوشتم از حالا به بعد گاهی به فاصله يکی دو روز و گاهی هم... ! می نويسم.  اما خب احتمالا بيشتر از گذشته با هم باشيم...

حاشيه۲- 
    عليرضاsargijeh1 : ...؟!
   شادی عزيز! آيا آن لحظه که عشق از درونمان می جوشد و از واقعيت ماده به فراتر برتر می رويم، چيزی به جز شور و پرواز و اوج وجودمان را لبريز می کند؟... آری! تا‌ آدمی زنجير اين خاک و اين تن و اين زندگی است هماره در آروزی اين واژه ها خواهد ماند... آری شادی! فراتر از ماده و واقعيت است که فضا بينهايت باز و جايگاه پرواز می شود. و آنجاست که جلوه زيبای هر چيز نمود می يابد... تو خود نيک می دانی!...
   technolove عزيز! عبور بايد کرد و گاه از سر يک شاخه توت بايد چيد... گاه   چقدر   دلم   برای گريه   تنگ  می شود...
   سومنات: جوابت رو ايميل کردم. خوندی؟! به هر حال گفتم که نوشته قبلی مال خودم نبود. مال يک استاد بزرگ بود... خيلی خوشحال ميشم هر وقت می بينم ايرادامو می گيری.ممنون...
   مصی عزيز! اگر گاهی کلمات قلمبه سلمبه دوپهلو در نوشته ها می آيد شايد به خاطر اينست که واژه آنچنان ظريفيت وسيعی برای انتقال مفاهيم ندارد. به قول سهراب «جای الفاظ مجذوب، خالي» می شود. واژه ها فقط يک نشانه اند برای وسعتی که « هر معنا قالب لفظ را وامی گذارد...»(شاملو)... بايد رفت. کجا؟ نه مصی! کجا را بهتر است فراموش کنيم! از کجا و به کجا سوالاتی ست که خود سوال اشتباه می نمايد! بايد رفت. در زمان اکنون. رفتن مهم است. زيرا مقصد همان جاده است...
   از ديگر دوستان خوبم ممنونم: نرگس شقایق قاصدک - مريم - راهی - علی - وامامن - پوپک - عليرضاjahan2002 - ياسمن - cute - baran - kamelia - negin - باز باران ...

حاشيه۳- اگه تو اين مدت نتونستم زود به وبلاگاتون سر بزنم يا تو اين کامنت گذاشتنام کسی از قلم افتاد منو ببخشيد. آخه فکر کنم بعضيا به دل گرفتن!...